Ξεκινάς με πολύ ελαφριά ρούχα,μια βερμούδα ένα κοντομάνικο και ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Στην τσέπη τα τελείως απαραίτητα. Λίγα λεφτά, ένα κινητό και ένα mp3 player. Στην αρχή είναι λίγο κουραστικά. τα πόδια σου καίνε και λες πως θα τα παρατήσεις. Με τα πρώτα 500 μέτρα αρχίζεις και συνηθίζεις. Τότε είναι που φεύγεις σιγά σιγά από την πόλη. Ανεβαίνεις μέσα σε δρόμο που δεξιά και αριστερά τον περιτριγυρίζουνε δέντρα. Ο αέρας αλλάζει. γίνεται πιο δροσερός. Το σώμα σου εκκρίνει ουσίες που σε κάνουν να χαλαρώνεις και να μη σκέφτεσαι τον πόνο στους μυς. Στα αυτιά σου τα ακουστικά παίζουν μουσικές και πίσω σου αφήνεις μακρυά πλέον τη βαβούρα και την κίνηση. Καθώς τα χιλιόμετρα περνάνε από τις ρόδες σου κάτω το τοπίο γίνεται μαγευτικό καθώς στα πόδια σου απλώνεται το τσιμέντο αλλά βρίσκεται στην εξοχή. Ειδικά την ώρα του ηλιοβασιλέματος ο ουρανός ζωγραφίζεται. Τότε είναι που έρχεται η ανταμοιβή με την κατάβαση. Γρήγορα ή σιγά, ανάλογα με τα κέφια ο αέρας περνάει και ακουμπάει κάθε σπιθαμή των χεριών σου και του προσώπου σου. Μέχρι που ξαναφτάνεις πάλι βραδάκι σχεδόν, στην πόλη.
ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΜΕΡΙΚΩΝ ΨΗΦΩΝ.
by Puppet_Master
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου