Ακτιβισμός στην ορκομωσία

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΗΜΕΡΑΣ
ΕΝΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗ

Μια οποιαδήποτε ημέρα 2002-2010

9:00 πμ
Ξυπνάς το πρωί για να πας για μάθημα στην σχολή. Φτάνεις στην στάση και περιμένεις το λεωφορείο. Μάταια, γιατί ακόμα μια φορά δεν περνάει. Αναγκάζεσαι να πληρώσεις ταξί για να προλάβεις το μάθημα.

11:00 πμ
Πας στην γραμματεία να πάρεις μια βεβαίωση. Την παίρνεις με καθυστέρηση μιας εβδομάδας καθώς το προσωπικό της γραμματείας στο σύνολο του είναι ήδη απολυμένο και απλήρωτο.

3:00 μμ
Τελειώνεις το μάθημα και πας για φαγητό στην σίτιση. Παρόλο που το φαγητό ήρθε πριν λίγο, η υπάλληλος σου λέει ότι έχει περισσέψει μια μόνο μερίδα. Διαπιστώνεις ότι το φαγητό δεν τρώγεται και μένεις νηστικός.

4:00 μμ
Πας να συνεχίσεις μάθημα, το οποίο γίνεται σε μια από τις πολλές μικρές αίθουσες της σχολής. Δεν υπάρχει κενή θέση και αναγκάζεσαι να κάτσεις όρθιος.

7:00 μμ
Φεύγεις από την σχολή με τα πόδια περνώντας από έναν δρόμο χωρίς φώτα και πεζοδρόμιο. Σταματάς να πάρεις τα βιβλία που έχουν έρθει μόλις μια εβδομάδα πριν την εξεταστική.

7:45 μμ
Φτάνεις επιτέλους σπίτι. Εστίες δεν υπάρχουν και αναγκάζεσαι να πληρώνεις μια περιουσία για μια γκαρσονιέρα.

9:00 μμ
Πας στην δουλειά. Θα δουλέψεις μέχρι αργά το βράδυ ανασφάλιστος για ένα μεροκάματο.

Τελικά, μέσα σε μια ημέρα αναγκάστηκες να δουλέψεις για να πληρώσεις για “δωρεάν” σίτιση, στέγαση και μεταφορά...




Το πρώτο που θέλουμε να κάνουμε σε αυτό το κείμενο είναι να συγχαρούμε όλους του πτυχιούχους φοιτητές και τις οικογένειές τους που τόσα χρόνια μόχθησαν, στερήθηκαν και αγωνίστηκαν σκληρά να κατακτήσουν το πτυχίο τους και να ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο στην ζωή τους. Τα συγχαρητήρια μας λοιπόν και καλή σταδιοδρομία σε αυτή την νέα προσπάθεια σας για εργασιακή καταξίωση που όλοι οι κυβερνώντες φρόντισαν να το στρώσουν όχι με ροδοπέταλα, όπως θα όφειλαν απέναντι στη νεολαία, αλλά με μεγαλύτερες στερήσεις και δυσκολίες και από τα φοιτητικά σας χρόνια…

Δυστυχώς, από την πλευρά μας αναγκαζόμαστε να κάνουμε αυτή την παρέμβαση μια τέτοια μέρα, γιατί η μοναδική περίπτωση να βρούμε κάποιους από τους υπεύθυνους είναι μόνο στις φιέστες και στις γιορτές που στήνει κάθε τόσο η Διοικούσα Επιτροπή του πανεπιστημίου μας (μιας και κανείς ποτέ τους δεν αξιώθηκε να έρθει έστω και μία μέρα στο πανεπιστήμιο). Επίσης επιλέξαμε αυτή την μέρα να μάθουν όλοι οι πραγματικοί ενδιαφερόμενοι (γονείς, φοιτητές, καθηγητές, εργαζόμενοι, πολίτες της Τρίπολης) κάποια πράγματα για το πανεπιστήμιο.

Η διορισμένη από το υπουργείο Παιδείας, Διοικούσα Επιτροπή, ενώ πρωταρχικό και κύριο μέλημα της θα έπρεπε να είναι η επίλυση των βασικών λειτουργιών του πανεπιστημίου (σίτιση, στέγαση, μεταφορές, μόνιμη πρόσληψη καθηγητών και διοικητικού προσωπικού, κτήρια κ.α.), το μόνο της άγχος είναι η καλύτερη εφαρμογή κάθε νόμου της σημερινής κυβέρνησης σε μια κατεύθυνση υποβάθμισης και κατάργησης της δημόσιας εκπαίδευσης. Γι' αυτό, άλλωστε, ενώ το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου διανύει πλέον το 8ο έτος λειτουργίας του, τα προβλήματα αντί να επιλύονται συνεχώς πολλαπλασιάζονται.

Αναλυτικότερα, για ακόμα μια χρονιά, πέραν της ανύπαρκτης φοιτητικής μέριμνας, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την απόλυση του διοικητικού και τεχνικού προσωπικού του πανεπιστημίου. Μια ενέργεια που οδηγεί στην παράλυση του πανεπιστημίου αν αναλογιστεί κανείς τον ρόλο του προσωπικού μέσα σε αυτό (λειτουργία γραμματείας, βιβλιοθήκης, εργαστηρίων κτλ). Σε συνδυασμό με την διαρκή καθυστέρηση μονιμοποίησης διδακτικού προσωπικού και την μη πρόσληψη συμβασιούχων καθηγητών για την πλήρη διεξαγωγή των μαθημάτων, μπορούμε να πούμε ότι το πανεπιστήμιο, δυστυχώς, υπολειτουργεί.

Αυτά τα προβλήματα, φυσικά δημιουργήθηκαν από τους ίδιους τους “αρμόδιους” για το πανεπιστήμιο (Διοικούσα Επιτροπή και Υπουργείο Παιδείας), είτε επιτηδευμένα για την προώθηση κάποιου νόμου, είτε άθελά τους λόγω υπέρμετρης αδιαφορίας. Όσον αφορά, το νέο Πρύτανη, ευχόμαστε και ελπίζουμε να παλέψει για την επίλυση των προβλημάτων του πανεπιστημίου με τόσο ζήλο όσο και για την εκλογή του.