Ακτιβισμός κατά την διάρκεια της ορκομωσίας

Κείμενο το οποίο μοιράστηκε στους παρευρισκομένους:


Το πρώτο που θέλουμε να κάνουμε σε αυτό το κείμενο είναι να συγχαρούμε όλους του πτυχιούχους φοιτητές και τις οικογένειές τους που τόσα χρόνια μόχθησαν, στερήθηκαν και αγωνίστηκαν σκληρά να κατακτήσουν το πτυχίο τους και να ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο στην ζωή τους. Τα συγχαρητήρια μας λοιπόν και καλή σταδιοδρομία σε αυτή την νέα προσπάθεια σας για εργασιακή καταξίωση που όλοι οι κυβερνώντες φρόντισαν να το στρώσουν όχι με ροδοπέταλα, όπως θα όφειλαν απέναντι στη νεολαία, αλλά με μεγαλύτερες στερήσεις και δυσκολίες και από τα φοιτητικά σας χρόνια… Συγχαρητήρια...

Το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (Πα.Πελ) διανύει αισίως το 7ο έτος λειτουργίας του... Όλοι μας θα περιμέναμε ως φυσικό επόμενο, μετά τις πρώτες δυσκολίες που θα αντιμετώπιζε, ότι πλέον θα ήταν σε θέση να έχει λήξει βασικά ζητήματα για την φοιτητική - και όχι μόνο- κοινότητα... Αντί αυτού, αυτό που μπορεί να παρατηρήσει κανείς δια γυμνού οφθαλμού είναι η δημιουργία νέων προβλημάτων και όξυνση όλων αυτών που ήδη αντιμετωπίζαμε τόσα χρόνια.

Δυστυχώς, από την πλευρά μας αναγκαζόμαστε να κάνουμε αυτή την παρέμβαση μια τέτοια μέρα, γιατί η μοναδική περίπτωση να βρούμε κάποιους από τους υπεύθυνους είναι μόνο στις φιέστες και στις γιορτές που στήνει κάθε τόσο η Διοικούσα Επιτροπή του πανεπιστημίου μας (μιας και κανείς ποτέ τους δεν αξιώθηκε να έρθει έστω και μία μέρα στο πανεπιστήμιο). Επίσης επιλέξαμε αυτή την μέρα να μάθουν όλοι οι πραγματικοί ενδιαφερόμενοι (γονείς, φοιτητές, καθηγητές, εργαζόμενοι, πολίτες της Τρίπολης) κάποια πράγματα για το πανεπιστήμιο. Όλοι αυτοί οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης, που φυσικά δεν είναι λίγοι, δηλαδή όλες οι κυβερνήσεις των προηγούμενων χρόνων, το Υπουργείο Παιδείας, βουλευτές του νομού, η διορισμένη από το ΥΠΕΠΘ Διοικούσα Επιτροπή, αλλά φυσικά και οι τοπικοί φορείς της περιοχής όπως περιφερειάρχης, νομαρχία και δήμος, φέρουν σημαντικό κομμάτι ευθύνης γιατί με κινήσεις που άλλες φορές ήταν επιτηδευμένες και άλλες, δυστυχώς, αποτέλεσμα της απλής και κραυγαλέας αδιαφορίας τους, έχουν φέρει το ΠαΠελ σε μία κρίσιμη κατάσταση.

Αναλυτικότερα, η διορισμένη από την εκάστοτε κυβέρνηση Διοικούσα Επιτροπή (Δ.Ε.), ενώ σαν στόχο θα έπρεπε να έχει τη δυνατόν συντομότερη αυτονόμηση του πανεπιστημίου αλλά και την επίλυση βασικών λειτουργιών ενός πανεπιστημίου (π.χ. σίτιση, στέγαση, ενίσχυση φοιτητών, αξιοκρατική και μόνιμη πρόσληψη καθηγητών και διοικητικού προσωπικού, κτήρια κ.α.), το μόνο της άγχος είναι η καλύτερη εφαρμογή κάθε νόμου της σημερινής κυβέρνησης για το χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (νόμων που έχουν καταδικαστεί από τον φοιτητικό κίνημα, από την ΠΟΣΔΕΠ , την εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά και την συνείδηση του κόσμου) σε μία κατεύθυνση υποβάθμισης και κατάργησης της δημόσιας εκπαίδευσης, νόμοι που απορρέουν από τις ίδιες πολιτικές που έχουν φέρει το πανεπιστήμιό μας σε αδιέξοδο, που έχουν φυσικά σαν αρχή την υποχρηματοδότηση του πανεπιστημίου μας και στόχο την πλήρη ιδιωτικοποίησή του.

Οι βουλευτές του νομού, με πρώτο τον υφυπουργό Παιδείας κ. Λυκουρέτζο (ο οποίος παρεμπίπτοντος δεν γνώριζε καν πόσα τμήματα έχει το πανεπιστήμιο στην Τρίπολη (!!!) σε μία συνάντηση που είχε ο φοιτητικός σύλλογος μαζί του - μία συνάντηση που την κυνηγούσαμε καθημερινά για ένα μήνα και που φυσικά δεν είχε κανένα αποτέλεσμα), βλέπουν το ΠαΠελ σαν έναν ακόμα τρόπο να προβληθούν στις τηλεοράσεις και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πάντα για ψηφοθηρικούς λόγους και όχι για να λύσουν κάποιο πρόβλημα. Χρησιμοποιούν το πανεπιστήμιο για διάφορες «διευκολύνσεις» ψηφοφόρων τους, για τις δημόσιες σχέσεις τους (όπως π.χ. το διορισμό του εφοπλιστή Κωνσταντακόπουλου στη Δ.Ε.) και ποτέ για να το βοηθήσουν στις ανάγκες που έχει.. Και πως θα μπορούσαν άλλωστε, όταν είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι και τα κόμματα στα οποία ανήκουν, που με τις πολιτικές τους έχουν φέρει σε αυτή την δύσκολη θέση και το ΠαΠελ αλλά και όλα τα πανεπιστήμια της χώρας.

Και αν από διορισμένους ανθρώπους, όπως αυτοί τις Διοικούσας Επιτροπής και από βουλευτές που χρησιμοποιούν το πανεπιστήμιο σαν μέσο προβολής ήταν κάτι που το έχουμε ξαναδεί σε διάφορες άλλες εκφάνσεις της κοινωνίας μας, μεγάλο σκεπτικισμό μας δημιουργεί η στάση των τοπικών φορέων της πόλης και του νομού... Ο νυν δήμαρχος κ.Κοτσιάνης όπως και ο πρώην δήμαρχος της Τρίπολης, ποτέ μα ποτέ δεν συναντήθηκαν με πρωτοβουλία δικιά τους για διάφορα ζητήματα του πανεπιστημίου με τους φοιτητικούς συλλόγους (όπως π.χ. ο επικίνδυνος και μη πεζοδρομημένος δρόμος προς το πανεπιστήμιο, η διάθεση χώρων για την διευκόλυνση διαφόρων δραστηριοτήτων του πανεπιστημίου, την βοήθεια που θα μπορούσε να παρέχει ο δήμος με την μεταφορά των φοιτητών, την διευκόλυνση φοιτητών -φιλοξενούμενων στην τελική σε αυτή την πόλη- σε διάφορους τομείς της καθημερινότητάς τους). Ειδικά ο πρώην δήμαρχος κ.Σωτηρόπουλος θα μας μείνει αξέχαστος όταν σε συναντήσεις μας –πάλι με δική μας πρωτοβουλία- για να του παραθέσουμε τα παραπάνω μας απαντούσε ότι «…η πόλη πληρώνει το τίμημα των πολιτιστικών εκδηλώσεων του πανεπιστημίου…» και ότι «…καλύτερα θα ήταν ο στρατός να είχε δώσει τα οικόπεδα ανέγερσης των νέων κτηρίων του ΠαΠελ σε βοσκούς να βοσκούν τα πρόβατά τους…»!!! Τα ίδια φυσικά ισχύουν για την νομαρχία και την περιφέρεια Πελοποννήσου…

Δυστυχώς αυτές είναι οι πικρές αλήθειες για το ΠαΠελ... και ακόμη χειρότερα! Δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν κανείς φοιτητής δεν γνωρίζει τα πρόσωπα των περισσοτέρων της Δ.Ε, των βουλευτών και των τοπικών αρχόντων… Δεν είναι τυχαίο γιατί ποτέ κανείς τους δεν ήρθε μια μέρα στο πανεπιστήμιο, να ρωτήσει πως μπορούν και γίνονται μαθήματα όταν δεν υπάρχουν λεφτά για καθηγητές, πως μπορούν καθηγητές που αμείβονται μέχρι και με 57€ το μήνα να κάνουν καλά τη δουλεία τους, πως μπορούν οι εργαζόμενοι του πανεπιστημίου να εργαστούν όταν είναι οι ίδιοι όμηροι κάθε κυβέρνησης και δέχονται απειλές για την ανανέωση της σύμβασης εργασίας τους, γιατί ποτέ κανείς τους δεν έφαγε από την σίτιση που τρώνε καθημερινά οι φοιτητές, κανείς τους δεν ενδιαφέρθηκε γενικότερα ούτε για την εκπαίδευση ούτε για το ΠαΠελ...