Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ» ΞΕΚΙΝΑ…

Ο Σεπτέμβριος αποτελεί μια εισαγωγή. Όχι όμως μόνο στην πανεπιστημιακή μας ζωή. Είναι και μια άλλη «καλύτερη» εισαγωγή για τη νέα χρονιά που θα κληθούμε όλοι μας να αντιμετωπίσουμε ως αποτέλεσμα της ελληνικής εισόδου στο ΔΝΤ, των επιθέσεων σε μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα… Συγκεκριμένα, στο χώρο της εκπαίδευσης εφαρμόζονται από φέτος αρκετές σημαντικές αλλαγές. Στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ προωθούν ξανά το νόμο-πλαίσιο με βασικό στόχο την αξιολόγηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, προκειμένου να ικανοποιούν το οικονομικό σύστημα. Το πανεπιστήμιο θυμίζει αρκετά το σχολείο της εντεινόμενης εντατικοποίησης και της υποχρηματοδότησης, πράγμα που φαίνεται στις ελλείψεις στις υποδομές, σε εργαστήρια και υλικά, στις περικοπές βιβλίων, βιβλιοθηκών, εστιών ακόμα και στην έλλειψη προσωπικού.

Η ομιλία της Υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου στην 24η Σύνοδο Πρυτάνεων, σηματοδοτεί το ξεκίνημα της μεγαλύτερης απόπειρας για αντι-μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Εκπαίδευση τις τελευταίες δεκαετίες. Εάν η μεταρρύθμιση Γιαννάκου σηματοδοτούσε την νεοσυντηρητική και αυταρχική απόπειρα «διόρθωσης» του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου, τώρα μιλάμε για τη μετάβαση σε ένα τελείως διαφορετικό πρότυπο πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.

Αρχικά, με το νέο πολυνομοσχέδιο καταργούνται οι δύο βασικές δομές λειτουργίας των πανεπιστημίων, η αυτοδιοίκηση και η συνδιοίκηση (η συμμετοχή των φοιτητών και των εργαζομένων στα όργανα διοίκησης). Προβλέπεται, λοιπόν, ένα νέο συμβούλιο με τον τίτλο του «Συμβουλίου Διοίκησης», το οποίο βασίζεται πάνω στα αμερικάνικα πρότυπα και στο οποίο θα συμμετέχουν και εξωπανεπιστημιακοί φορείς (επιχειρήσεις, κοινωνικοί φορείς κ.α.). Με το πρόσχημα της «συμμετοχής της κοινωνίας» στη λειτουργία του πανεπιστημίου, θα εξυπηρετούνται πρώτα τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, εις βάρος των φοιτητών και των εργαζομένων.

Επιπροσθέτως, στο βωμό της υποχρηματοδότησης και του Δ.Ν.Τ., αλλάζει η οικονομική αυτοτέλεια των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η κρατική χρηματοδότηση θα περιοριστεί στο ελάχιστο και θα εξαρτάται από την επίτευξη μετρήσιμων στόχων, όπως η απορρόφηση των φοιτητών και η έρευνα. Βασικός πυλώνας όλης αυτής της αναδιάρθρωσης αποτελεί, για ακόμα μια φορά, η αξιολόγηση. Το αποτέλεσμα, όμως, παραμένει το ίδιο. Οι φοιτητές θα κληθούν να πληρώσουν όλο το κόστος του πτυχίου τους, ξεχνώντας την «δωρεάν» παιδεία. Αποκορύφωμα αυτής της λογικής και η πρόταση για ίδρυση καθηγητικών θέσεων με χορηγία ιδιωτών, όπου για πρώτη φορά η ύπαρξη μιας θέσης ΔΕΠ θα εξαρτάται από τις ορέξεις του ιδιώτη χορηγού. Ορίζοντας αυτής της λογικής και η ελαστικοποίηση και εξατομίκευση των εργασιακών σχέσεων του διδακτικού προσωπικού, συμπεριλαμβανομένων και των αποδοχών.

Επίσης, ανατρέπεται πλήρως η έννοια του Τμήματος και του πτυχίου που αυτό χορηγούσε. Βασική ακαδημαϊκή μονάδα θα είναι η Σχολή και αυτή θα δίνει στα πτυχία. Οι φοιτητές θα εισάγονται σε Σχολές και όχι τμήματα και θα κατανέμονται στα προγράμματα σπουδών με βάση τις επιδόσεις τους στο Α΄ έτος, επομένως εισάγεται και ένα εσωτερικό φίλτρο που θα καθορίζει και την πρόσβαση ή όχι στα προγράμματα υψηλής ζήτησης, ενώ ένταση των φίλτρων απόρριψης θα φέρει και η διαφαινόμενη πρόθεση περιορισμού των εξεταστικών περιόδων. Στο ίδιο πλαίσιο κυμαίνονται και όλες οι ρυθμίσεις που αναγάγουν σε ανώτατη εκπαίδευση τα ιδιωτικά κολλέγια, υποβαθμίζοντας έτσι την ποιότητα σπουδών του δημοσίου πανεπιστημίου.

Ένα άλλο κεφάλαιο αυτής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, το οποίο αξίζει να σημειωθεί, είναι το τι μέλλει γενέσθαι με τα περιφερειακά τμήματα των πανεπιστημίων. Η άλλοτε ορθολογική κατανομή των τμημάτων σε πόλεις με σκοπό την εξυπηρέτηση των αναπτυξιακών αναγκών, καταρρίπτεται με το νέο «Καλλικράτη» των πανεπιστημίων. Κλείσιμο τμημάτων με πρόσχημα την ασάφεια των οδηγών σπουδών και την αναγκαιότητα της ύπαρξής τους, υποχρεωτικές συγχωνεύσεις, περιορισμό και απολύσεις προσωπικού είναι μερικά από τα θύματα στο βωμό της «ανάπτυξης της παιδείας».

Η απάντηση σε όλα αυτά θα πρέπει να δοθεί άμεσα και με τον πιο ηχηρό, δυναμικό και μαζικό τρόπο. Η καταστρατήγηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα με σκοπό την εμπορευματοποίηση της παιδείας, μας βρίσκει αντιμέτωπους. Όσο μας μιλούν για «φοιτητές-πελάτες», εμείς θα μιλάμε για «φοιτητές-στους δρόμους»! Το μέλλον που μας ετοιμάζουν δεν μας χωρά, γι’ αυτό εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε.

Εκπτώσεις στα όνειρα και στις διεκδικήσεις δεν κάναμε, δεν κάνουμε και δεν θα κάνουμε!

ΜΗΝ ΨΑΡΩΝΕΙΣ...

Καλώς ήρθες στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Σε ένα πανεπιστήμιο που τόσο αγωνιούσες να μπεις και το κατάφερες. Ίσως όχι αυτό που ήθελες.. Εκεί όπου το σχολείο τελειώνει και τα όνειρα σου παίρνουν μορφή. Όμως, πως αυτά θα γίνουν πραγματικότητα όταν υπάρχουν τόσα προβλήματα?

Σκοπός μου είναι την πρώτη σου μέρα σ’ αυτό το μέρος να σ ενημερώσω για κάποια θέματα της σχολής που σε αφορούν και θα σε απασχολούν καθημερινά. Μη το βλέπεις σαν πολιτική σκοπιμότητα. Δες το σαν κάτι που θα ήθελα κι εγώ να γνωρίζω όταν πρωτοξεκίνησα τη φοιτητική μου ζωή.

Αρχικά, πρέπει να γνωρίζεις κάποια σοβαρά προβλήματα που επικρατούν αυτή τη στιγμή:

ΣΙΤΙΣΗ : Ενώ η σίτιση θα έπρεπε να είναι δωρεάν για όλους τους φοιτητές, στο πανεπιστήμιό μας, μόνο μια μικρή μερίδα φοιτητών δικαιούνται δωρεάν φαγητό. Οι υπόλοιποι αναγκάζονται να πληρώνουν 2,5 ευρώ για κάθε γεύμα.... Το πανεπιστήμιο υπογράφει κάθε φορά συμβάσεις με ιδιωτικά catering. Έτσι, το φαγητό αντί να ετοιμάζεται στο μαγειρείο της σχολής καταφθάνει σε πακετάκια .. Ιδιωτών! Φέτος τα σαββατοκύριακα δεν υπάρχει φαγητό, αφού όπως είναι γνωστό οι φοιτητές δεν πεινάνε τα σαββατοκύριακα...

ΣΤΕΓΑΣΗ : Σε αντίθεση με τους φοιτητές άλλων πανεπιστημίων, η δωρεάν στέγαση για τους φοιτητές του Πα.Πελ. φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός. Η μοναδική μέριμνα είναι το φοιτητικό στεγαστικό επίδομα των 1000 ευρώ (και αυτό υπό προϋποθέσεις).

ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ : Αυτή τη στιγμή, ο δρόμος δεν έχει φωτισμό ούτε πεζοδρόμια, με αποτέλεσμα η μετακίνηση των φοιτητών από και προς αυτό να γίνεται επικίνδυνη κυρίως τις βραδινές ώρες. Η χρήση της συγκοινωνίας αποτελεί μια μη συμφέρουσα οικονομικά λύση και τα δρομολόγια είναι άναρχα και μη συγκεκριμένα.

Τα παραπάνω προβλήματα υπάρχουν από την πρώτη μέρα λειτουργίας του πανεπιστημίου και δεν επιλύθηκαν ούτε από την πρώην διοικούσα επιτροπή, ούτε από τον νεοεκλεχθή πρύτανη, ο οποίος καθώς και δικηγόρος στο επάγγελμα ήταν πολλά υποσχόμενος.. Σίγουρα, δεν είναι μόνο αυτοί οι υπεύθυνοι. ‘Όλα αυτά συνδέονται με την πολιτική και οικονομική επικαιρότητα. Όμως, δεν θέλω να σε ζαλίσω μ΄ αυτά από την πρώτη μέρα. Δεν θέλω να υιοθετήσεις τις δικές μου απόψεις. Θέλω να έχεις μία επίγνωση της επικρατούσας κατάστασης. Θέλω να έχεις τη δική σου φωνή και όχι τη φωνή κάποιων άλλων. Να μην γίνεσαι έρμαιο των υποσχέσεων και των λέξεων που ηχούν ωραία.

ΚΑΛΑ...ΠΟΥ ΚΡΥΦΤΗΚΑΝ ΠΑΛΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ;;;

Ύστερα από 8 χρόνια λειτουργίας του τμήματος Οικονομικών Επιστημών, που μέχρι τώρα στεγαζόταν στα κτήρια του ΟΑΕΔ Τρίπολης, σήμερα παραδίδεται το νέο κτήριο που χρόνια περιμέναμε. Αν και φαίνεται να καλύπτει τις ανάγκες φοιτητών και καθηγητών (κτηριακές τουλάχιστον) δεν αναμένεται να λυθούν προβλήματα που χρόνια ταλαιπωρούν τους φοιτητές καθημερινά.

Το προηγούμενο ακαδημαϊκό έτος βρεθήκαμε αντιμέτωποι με προβλήματα έλλειψης προσωπικού (συμβασιούχοι διοικητικοί και τεχνικοί υπάλληλοι , καθαριότητα ) και έλλειψη κάποιων συγγραμμάτων. Συγκεκριμένα οι συμβασιούχοι, άτομα που καλύπτουν πολύ σημαντικές θέσεις, που στην καλύτερη περίπτωση θα παραμείνουν υπό την εργασιακή ομηρία μιας σύμβασης, ενώ στην χειρότερη θα βρεθούν στο δρόμο άνεργοι..

Επίσης προβλήματα που υπάρχουν από την πρώτη μέρα λειτουργίας του τμήματος όπως σίτιση, στέγαση και μεταφορές παραμένουν ακόμα άλυτα.

Σίτιση: Το πανεπιστήμιο υπογράφει κάθε φορά συμβάσεις με ιδιωτικά catering τα οποία προσφέρουν κακής ποιότητας φαγητό και ανεπαρκείς ποσότητες. Το φαγητό δεν είναι δωρεάν για όλους τους φοιτητές και οι περισσότεροι αναγκάζονται να πληρώνουν. Η φετινή “έκπληξη” είναι πως τα Σαββατοκύριακα δεν υπάρχει φαγητό, μιας και όπως είναι γνωστό σε όλους πως οι φοιτητές δεν πεινάνε τα Σαββατοκύριακα.

Στέγαση: Σε αντίθεση με τους φοιτητές άλλων πανεπιστημίων, η δωρεάν στέγαση για τους φοιτητές του Πα.Πελ. είναι μια ουτοπία. Η μοναδική μέριμνα είναι το φοιτητικό στεγαστικό επίδομα των 1000€ !!!

Μεταφορές: Αυτή τη στιγμή, ο δρόμος δεν έχει φωτισμό, ούτε πεζοδρόμια, με αποτέλεσμα η μετακίνηση των φοιτητών από και προς αυτό να γίνεται επικίνδυνη κυρίως τις βραδινές ώρες. Η χρήση της συγκοινωνίας αποτελεί μία μη συμφέρουσα οικονομικά λύση (0,80 €!), καθώς και από άναρχα και μη συνεπή δρομολόγια των λεωφορείων.

Ποιος ευθύνεται για όλα αυτά?

Για όλα τα παραπάνω προβλήματα ευθύνονται αφενός η απραξία των αρμοδίων (διοικούσα επιτροπή αρχικά και πρυτανεία αργότερα) και αφετέρου οι πολιτικές των τελευταίων κυβερνήσεων. Με την ΥΠΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ – μειωμένες πιστώσεις, επιδιώκουν την απαξίωση των δημόσιων πανεπιστημίων και ιδιαίτερα των επαρχιακών. Αν λάβουμε υπόψη τα παραπάνω και αναλογιστούμε πώς έχει η κατάσταση εν μέσω κρίσης στην ελληνική οικονομία, εύκολα συμπεραίνουμε ότι η περαιτέρω υποχρηματοδότηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων είναι δεδομένη. Η τοποθέτηση της υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου στην τελευταία σύνοδο πρυτάνεων προανήγγειλε την έναρξη πιο σκληρής αντι-εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στην ανώτατη εκπαίδευση. Σχηματικά οι κεντρικοί άξονες των προτάσεων είναι: η αυτοτέλεια των πανεπιστημίων, η αξιολόγηση και η κοινωνική λογοδοσία, η διεθνοποίηση της λειτουργίας τους, η σύνδεσή τους με την κοινωνία και την οικονομία. Αν ωστόσο δούμε πιο αναλυτικά το θεσμικό πλαίσιο που επιχειρείται να διαμορφωθεί, συμπεραίνουμε εύκολα ότι οικονομική αυτοτέλεια σημαίνει οικονομική επιβάρυνση των ΑΕΙ και εξαναγκαστική λειτουργία τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια για να επιβιώσουν. Aξιολόγηση και κοινωνική λογοδοσία σημαίνει αυταρχικοποίηση της εσωτερικής λειτουργίας και αποκλειστική λογοδοσία στις επιχειρήσεις. Η διεθνοποίηση δεν είναι παρά η επιβολή των κριτηρίων της αγοράς, ενώ η σύνδεση με την κοινωνία και την οικονομία απλά παραπέμπει στην υποχρηματοδότηση και στις περικοπές.

Εμείς σαν Αριστερή Ενότητα, αλλά και πολλοί ανένταχτοι φοιτητές και φοιτήτριες, δυστυχώς, δεν κατέχουμε το μαγικό ραβδί για την επίλυση όλων αυτών των προβλημάτων. Επιλέγουμε και παρεμβαίνουμε στις “κοινωνικές” εκδηλώσεις του Πανεπιστημίου, γιατί θεωρούμε πιο έντιμο να αναδεικνύουμε τα προβλήματα από το να τα κρύβουμε πίσω από χρωματιστές κορδέλες και λαμπερές εκδηλώσεις.

ΠΛΑΙΣΙΟ Γ.Σ. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΝΤ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ!

Ο Σεπτέμβριος αποτελεί μια εισαγωγή. Όχι όμως μόνο στην πανεπιστημιακή μας ζωή. Είναι και μια άλλη «καλύτερη» εισαγωγή για τη νέα χρονιά που θα κληθούμε όλοι μας να αντιμετωπίσουμε ως αποτέλεσμα της ελληνικής εισόδου στο ΔΝΤ, των επιθέσεων σε μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα. Συγκεκριμένα, στο χώρο της εκπαίδευσης εφαρμόζονται από φέτος αρκετές σημαντικές αλλαγές. Στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ προωθούν ξανά το νόμο-πλαίσιο με βασικό στόχο την αξιολόγηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, προκειμένου να ικανοποιούν το οικονομικό σύστημα. Το πανεπιστήμιο θυμίζει αρκετά το σχολείο της εντεινόμενης εντατικοποίησης και της υποχρηματοδότησης, πράγμα που φαίνεται στις ελλείψεις στις υποδομές, σε εργαστήρια και υλικά, στις περικοπές βιβλίων, βιβλιοθηκών, εστιών ακόμα και στην έλλειψη προσωπικού.
Η ομιλία της Υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου στην 24η Σύνοδο Πρυτάνεων, σηματοδοτεί το ξεκίνημα της μεγαλύτερης απόπειρας για αντι-μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Εκπαίδευση τις τελευταίες δεκαετίες. Εάν η μεταρρύθμιση Γιαννάκου σηματοδοτούσε την νεοσυντηρητική και αυταρχική απόπειρα «διόρθωσης» του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου, τώρα μιλάμε για τη μετάβαση σε ένα τελείως διαφορετικό πρότυπο πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Αρχικά, με το νέο πολυνομοσχέδιο καταργούνται οι δύο βασικές δομές λειτουργίας των πανεπιστημίων, η αυτοδιοίκηση και η συνδιοίκηση (η συμμετοχή των φοιτητών και των εργαζομένων στα όργανα διοίκησης). Προβλέπεται, λοιπόν, ένα νέο συμβούλιο με τον τίτλο του «Συμβουλίου Διοίκησης», το οποίο βασίζεται πάνω στα αμερικάνικα πρότυπα και στο οποίο θα συμμετέχουν και εξωπανεπιστημιακοί φορείς (επιχειρήσεις, κοινωνικοί φορείς κ.α.). Με το πρόσχημα της «συμμετοχής της κοινωνίας» στη λειτουργία του πανεπιστημίου, θα εξυπηρετούνται πρώτα τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, εις βάρος των φοιτητών και των εργαζομένων. Επιπροσθέτως, στο βωμό της υποχρηματοδότησης και του Δ.Ν.Τ., αλλάζει η οικονομική αυτοτέλεια των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η κρατική χρηματοδότηση θα περιοριστεί στο ελάχιστο και θα εξαρτάται από την επίτευξη μετρήσιμων στόχων, όπως η απορρόφηση των φοιτητών και η έρευνα. Βασικός πυλώνας όλης αυτής της αναδιάρθρωσης αποτελεί, για ακόμα μια φορά, η αξιολόγηση. Το αποτέλεσμα, όμως, παραμένει το ίδιο. Οι φοιτητές θα κληθούν να πληρώσουν όλο το κόστος του πτυχίου τους, ξεχνώντας την «δωρεάν» παιδεία. Αποκορύφωμα αυτής της λογικής και η πρόταση για ίδρυση καθηγητικών θέσεων με χορηγία ιδιωτών, όπου για πρώτη φορά η ύπαρξη μιας θέσης ΔΕΠ θα εξαρτάται από τις ορέξεις του ιδιώτη χορηγού. Ορίζοντας αυτής της λογικής και η ελαστικοποίηση και εξατομίκευση των εργασιακών σχέσεων του διδακτικού προσωπικού, συμπεριλαμβανομένων και των αποδοχών.
Επίσης, ανατρέπεται πλήρως η έννοια του Τμήματος και του πτυχίου που αυτό χορηγούσε. Βασική ακαδημαϊκή μονάδα θα είναι η Σχολή και αυτή θα δίνει στα πτυχία. Οι φοιτητές θα εισάγονται σε Σχολές και όχι τμήματα και θα κατανέμονται στα προγράμματα σπουδών με βάση τις επιδόσεις τους στο Α΄ έτος, επομένως εισάγεται και ένα εσωτερικό φίλτρο που θα καθορίζει και την πρόσβαση ή όχι στα προγράμματα υψηλής ζήτησης, ενώ ένταση των φίλτρων απόρριψης θα φέρει και η διαφαινόμενη πρόθεση περιορισμού των εξεταστικών περιόδων. Στο ίδιο πλαίσιο κυμαίνονται και όλες οι ρυθμίσεις που αναγάγουν σε ανώτατη εκπαίδευση τα ιδιωτικά κολλέγια, υποβαθμίζοντας έτσι την ποιότητα σπουδών του δημοσίου
πανεπιστημίου.
Ένα άλλο κεφάλαιο αυτής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, το οποίο αξίζει να σημειωθεί, είναι το τι μέλλει γενέσθαι με τα περιφερειακά τμήματα των πανεπιστημίων. Η άλλοτε ορθολογική κατανομή των τμημάτων σε πόλεις με σκοπό την εξυπηρέτηση των αναπτυξιακών αναγκών, καταρρίπτεται με το νέο «Καλλικράτη» των πανεπιστημίων. Κλείσιμο τμημάτων με πρόσχημα την ασάφεια των οδηγών σπουδών και την αναγκαιότητα της ύπαρξής τους, υποχρεωτικές συγχωνεύσεις, περιορισμό και απολύσεις προσωπικού είναι μερικά από τα θύματα στο βωμό της «ανάπτυξης της παιδείας».


ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΧΟΛΗΣ

Σίτιση - ‘Οσον αφορά τη σίτιση, το πανεπιστήμιο έχει υπογράψει σύμβαση με ιδιωτικό catering το οποίο σιτίζει τους φοιτητές σε χώρους της σχολής. Η σύμβαση προϋποθέτει την καθημερινή σίτιση τών δικαιούχουν φοιτητών, κάτι που δε συμβαίνει καθώς οι μερίδες είναι ελλιπείς και τα σαββατοκύριακα δε λειτουργεί το εστιατόριο. Οι μη δικαιούχοι καλούνται να πληρώσουν 2,5E τη μερίδα ένα διόλου μικρό ποσό. Η αντιπρόταση μας στις πρόχειρες λύσεις που δίνονται κάθε χρόνο απ’την εκάστοτε διοικούσα επιτροπή και τη σημερινή πρυτανεία είναι η κατασκευή εστιών που θα ανήκουν στο πανεπιστήμιο και σιτίζουν καθημερινά και δωρεάν ολόκληρη την πανεπιστημιακή κοινοτητα!
Στέγαση -Ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα το οποίο μας αφορά όλους είναι αυτό της στέγασης. Αυτό που ισχύει, είναι ένα πενιχρό επίδομα 1000 Ε το οποίο δίνεται σε ορισμένους φοιτητές και υπό προϋποθέσεις κάθε χρόνο, ένα πολύ μικρό ποσό αν αναλογιστεί κανείς τις ετήσιες ανάγκες κάθε φοιτητή. Απαιτούμε την άμεση κατασκευή κτιρίων για τη στέγαση όλων των φοιτητών και φοιτητριών!
Μεταφορές - Οι μεταφορές από και προς το πανεπιστήμιο γίνονται από αστικό λεωφορείο. Μια διαδρομή κοστίζει 0,80 Ε και δεν υπάρχει φοιτητική έκπτωση, τη στιγμή που στα μεγάλα αστικά κέντρα είναι 0,50Ε. Σε συνάτηση που είχε πραγματοποιηθεί ανάμεσα στα διοικητικά συμβούλια των φοιτητικών συλλόγων της Τρίπολης και τη νεοεκλεχθήσα τότε σύγκλητο, ο Πρύτανης δεσμεύτηκε για τη μίσθώση λεωφορείου κάτι που δεν έκανε ποτέ. Απαιτούμε την άμεση μίσθωση λεωφορείου για τις δωρεάν μετακινήσεις των φοιτητων από και προς το πανεπιστήμιο!
Πιστώσεις - Ενώ το ακαδημαϊκό έτος έχει ήδη αρχίσει εδώ και αρκετές μέρες πολλά από τα μαθήματα,σε διάφορες σχολές του πανεπιστημίου μας,δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη να διδάσκονται μιας και δεν υπάρχει εκπαιδευτικό προσωπικό να τα καλύψει. Αποτέλεσμα είναι να αναλαμβάνουν να διδάσκουν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, καθηγητές που δεν κατέχουν το γνωστικό αντικείμενο, σε πολλές περιπτώσεις να μειώνονται διδακτικές ώρες,ενώ στη χειρότερη να μην διδάσκονται καθόλου τα μαθηματα. Όλη αυτή η κατάσταση φυσικα υπακούει στον άξονα της ΥΠΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ καθώς για πολλοστή φορά, το υπουργείο Παιδείας εφαρμόζει τακτικές «εκπτώσεων» στις πιστώσεις των συμβασιούχων καθηγητών Π.Δ. 407/80 αδιαφορώντας για την εύρυθμη λειτουργία του τμήματος και συμβάλλοντας έτσι στην απαξίωση των δημόσιων πανεπιστημίων και ιδιαίτερα των επαρχιακών.

Η απάντηση σε όλα αυτά θα πρέπει να δοθεί άμεσα και με τον πιο ηχηρό, δυναμικό και μαζικό τρόπο. Η καταστρατήγηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα με σκοπό την εμπορευματοποίηση της παιδείας, μας βρίσκει αντιμέτωπους. Όσο μας μιλούν για «φοιτητές-πελάτες», εμείς θα μιλάμε για «φοιτητές-στους δρόμους»! Το μέλλον που μας ετοιμάζουν δεν μας χωρά, γι’ αυτό εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε.


Ένα μεγάλο παλλαϊκό κίνημα-ξεσηκωμός πρέπει να είναι η απάντηση στα σχέδιά τους. Καμιά συμμετοχή στο «διάλογο» για την κατεδάφιση της παιδείας. Δε θα διαλύσουν τη γενιά μας. Δε θα διαλύσουν την εκπαίδευση.


ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• Να παρθούν τώρα πίσω όλα τα αντιλαϊκά νέα μέτρα της κυβέρνησης

• Καμία σκέψη για διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης!

• Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για όλους!

• Δημόσια και δωρεάν σίτιση-στέγαση-μεταφορές-συγγράμματα!

• Κατάργηση όλων των νόμων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης που ιδιωτικοποιούν το δημόσιο αγαθό της παιδείας και της έρευνας
  

• Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ

• Ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα-Το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά
  

• ΟΧΙ στον «πανεπιστημιακό Καλλικράτη»-Καμία κατάργηση ή συγχώνευση τμημάτων και σχολών
  

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ:

• Νέα Γενική Συνέλευση του Συλλόγου την επόμενη εβδομάδα

• Μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στην Πρυτανεία την Πέμπτη 14/10 -Να πάρουν θέση!!!

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΕΠΟΧΗΣ Δ.Ν.Τ.

Το νέο ακαδημαϊκό έτος στο πανεπιστήμιο Πελοποννήσου ξεκινά. Για άλλη μια φορά καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τα δεκάδες προβλήματα του. Προβλήματα για τα οποία ευθύνη φέρουν η πρώην διοικούσα επιτροπή, η σημερινή πρυτανεία και οι πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Πιο συγκεκριμένα, ενώ το ακαδημαϊκό έτος έχει ήδη αρχίσει εδώ και αρκετές μέρες πολλά από τα μαθήματα,σε διάφορες σχολές του πανεπιστημίου μας, δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη να διδάσκονται μιας και δεν υπάρχει εκπαιδευτικό προσωπικό να τα καλύψει. Αποτέλεσμα είναι να αναλαμβάνουν να διδάσκουν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, καθηγητές που δεν κατέχουν το γνωστικό αντικείμενο, σε πολλές περιπτώσεις να μειώνονται διδακτικές ώρες,ενώ στη χειρότερη να μην διδάσκονται καθόλου τα μαθηματα.

Όλη αυτή η κατάσταση φυσικα υπακούει στον άξονα της ΥΠΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ καθώς για πολλοστή φορά, το υπουργείο Παιδείας εφαρμόζει τακτικές «εκπτώσεων» στις πιστώσεις των συμβασιούχων καθηγητών Π.Δ. 407/80 αδιαφορώντας για την εύρυθμη λειτουργία του τμήματος και συμβάλλοντας έτσι στην απαξίωση των δημόσιων πανεπιστημίων και ιδιαίτερα των επαρχιακών.

Εμείς, σαν Αριστερή Ενότητα καλούμε την πρυτανεία και το υπουργείο να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την άμεση επίλυση του προβλήματος διεκδικώντας τον απαραίτητο αριθμό πιστώσεων για την ομαλή λειτουργία του πανεπιστημίου.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την πρόσληψη μελών ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες του πανεπιστημίου.

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ - SOS

Το τελευταίο χρονικό διάστημα βρισκόμαστε όλοι/ες στη δυσμενέστερη κατάσταση που έχει περιέλθει ποτέ η κοινωνία και η οικονομία της χώρας από τη μεταπολίτευση και μετά. Μέτα τα έκτακτα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τον Μάρτη του 2010, που περιελάμβανε περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις, αύξηση του Φ.Π.Α. κτλ., φτάσαμε στον Μάιο και την απόφαση της κυβέρνησης, για προσφυγή στο Δ.Ν.Τ. και τον μηχανισμό οικονομικής στήριξης της Ε.Ε., με παράλληλη εφαρμογή ακόμα σκληρότερων μέτρων σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων(μείωση μισθών και συντάξεων, περικοπή δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων, μείωση επιδομάτων, νέα αύξηση Φ.Π.Α. από 21% σε 23%, νέα αύξηση σε τσιγάρα, ποτά και καύσιμα).

Εκτός από τα μέτρα που ήδη αναφέρθηκαν, το ασφαλιστικό σύστημα δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός του πεδίου επίθεσης του νεοφιλελευθερισμού. Τα προηγούμενα χρόνια από τις κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχουν επιχειρήσει κατ’ επανάληψη αντιδραστικές αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα. Ωστόσο όλες τις φορές έβρισκαν αντιμέτωπη την κοινωνία και τους εργαζομένους που εναντιώνονταν σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Σήμερα όμως, με το άλλοθι της οικονομικής κρίσης και του Δ.Ν.Τ. προσπαθούν να επιβάλουν σκληρές αλλαγές που αφορούν το ασφαλιστικό σύστημα. Αυτές οι αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα εκτός των ήδη εργαζομένων επηρεάζουν κατά κύριο λόγο τους νέους και αυριανούς εργαζομένους. Αναλυτικότερα στο ασφαλιστικό αλλάζουν τα εξής:
1.Συγχώνευση όλων των ασφαλιστικών ταμείων σε τρία και θέσπιση ενός ενιαίου νέου συστήματος για όλους τους τωρινούς και μελλοντικούς εργαζόμενους.
2.Εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης αντρών και γυναικών στα 65 χρόνια.
3.Αύξηση χρονών εργασίας για πλήρη σύνταξη από 37 σε 40 έτη
4.Επέκταση για τον υπολογισμό των συντάξιμων αποδοχών από τα τελευταία πέντε έτη στο σύνολο του εργασιακού βίου
5.Μείωση του ανώτατου ορίου στις συντάξεις.
6.Αναθεώρηση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.
7.Μείωση των συνταξιοδοτικών παροχών (κατά 6% ετησίως) για τα άτομα που συνταξιοδοτούνται μεταξύ των ηλικιών 60 και 65, με περίοδο συνεισφορών μικρότερη των 40 ετών.
8.Εισαγωγή αυστηρότερων όρων και τακτική επανεξέταση της πλήρωσης των προϋποθέσεων για τις συντάξεις αναπηρίας.
9.Νομιμοποίηση της ανασφάλιστης εργασίας στους νέους εργαζομένους.

Αποτελέσματα των αλλαγών που περιγράψαμε είναι η μετατροπή της δημόσιας και κοινωνικής ασφάλισης σε ατομική – ιδιωτική, με την σταδιακή αποχώρηση του κράτους απ’ αυτή. Αυξάνονται τα χρόνια εργασίας με παράλληλη μείωση των συντάξεων. Επίσης η απόφαση παροχών επικουρικής ασφάλισης και η διαμόρφωση της λίστας των βαρέων και ανθυγιεινών πλέον είναι υπόθεση μιας απλής υπουργικής απόφασης. Συσχετίζονται τα όρια ηλικίας με το προσδόκιμο ζωής. Η παράνομη μέχρι τώρα εργασία χωρίς ασφάλεια αμφισβητείται με αποτέλεσμα εμείς σαν φοιτητές και αυριανοί εργαζόμενοι να αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο να δουλεύουμε ανασφάλιστοι για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Συνεπώς, σε μια τέτοια συγκυρία είναι χρέος του φοιτητικού κινήματος να προασπίσει τον κοινωνικό και δημόσιο χαρακτήρα της ασφάλισης, να επαναδιεκδικήσει το δημόσιο αγαθό της υγείας στα πλαίσια ενός κοινωνικού κράτους, να έρθει σε ρήξη με την αγοραία αντίληψη του κεφαλαίου, φέρνοντας στο προσκήνιο τον εργαζόμενο και τις ανάγκες του και να συνολικοποιήσει της αντιστάσεις σε μια Ευρώπη που δέχεται την ίδια επίθεση από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, μετατρέποντας την από Ευρώπη του κεφαλαίου σε Ευρώπη των λαών, των κινημάτων και της ελπίδας. Όπως είπαμε πριν μας αφορά άμεσα, και σαν μελλοντικούς εργαζόμενους, και σαν τωρινούς εργαζόμενους αλλά και γιατί αφορά όλη την κοινωνία που ζούμε σε όλες τις δομές της.